Von dem Machandelboom

Dat is nu all lang heer, wol ewe dusend Johr, do w r dar en ryk Mann, de hadd ene sch ne frame Fru, un se hadden sik beyde sehr leef, hadden awerst kene Kinner, se wünschden sik awerst sehr welke, un de Fru bedd,d so veel dorüm Dag un Nacht, man se kregen keen un kregen keen. V r erem Huse w r en Hof, dorup stünn en Machandelboom, ünner dem stunn de Fru eens im Winter un schelld sik enen Appel, un as se sik den Appel so schelld, so sneet se sik in,n Finger, un dat Blood feel in den Snee. ’Ach,’ s d de Fru, un süft,d so recht hoog up, un seg dat Blood v r sik an, un w r so recht wehm dig, ’hadd ik doch en Kind, so rood as Blood un so witt as Snee.’ Un as se dat s d, so wurr ehr so recht fr hlich to Mode: ehr w r recht, as schull dat wat warden. Do güng se to dem Huse, un,t güng een Maand hen, de Snee vorgüng: un twe Maand, do w r dat gr n: und dre Maand, do k men de Bl mer uut der Eerd: un veer Maand, do drungen sik alle B mer in dat Holt, un de gr nen Twyge w ren all in eenanner wussen: door süngen de V gelkens, dat dae gan e Holt schalld, un de Bl iten felen von den B mern: do w rr de fofte Maand wech, un se stünn ünner dem Machandelboom, de r k so sch n, do sprüng ehr dat Hart v r Freuden, un se füll up ere Knee un kunn sik nich laten: un as de soste Maand vorby w r, do wurren de Früchte dick un staark, do wurr se gan still: un de s wde Maand, do greep se na den Machandelbeeren un eet se so nydsch, do wurr se trurig un krank: do güng de achte Maand hen, un se reep eren Mann un weend un s d ’wenn ik staarw, so begraaf my ünner den Machandelboom.’ Do wurr se gan getrost, un freude sik, bet de neegte Maand vorby w r, do kreeg se en Kind so witt as Snee un so rood as Blood, un as se dat seeg, so freude se sik so, dat se stürw.