Von dem Fischer un syner Fru
Dar w??r maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden tosamen in’n Pi?putt, dicht an der See, un de Fischer güng alle Dage hen un angeld: un he angeld un angeld.
So seet he ook eens by de Angel und seeg jümmer in das blanke Water henin: un he seet un seet.
Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se herup haald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do s?d de Butt to em ’h?r mal, Fischer, ik bidd dy, laat my lewen, ik bün keen rechten Butt, ik bün’n verwünschten Prins. Wat helpt dy dat, dat du my doot maakst? i würr dy doch nich recht smecken: sett my wedder in dat Water un laat my swemmen.’
’Nu,’ s?d de Mann, ’du bruukst nich so veel W??rd to maken, eenen Butt, de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten.’ Mit des sett’t he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund und leet enen langen Strypen Bloot achter sik. So stünn de Fischer up un güng nach syne Fru in’n Pi?putt.
’Mann,’ s?d de Fru, ’hest du hüüt niks fungen?’ ’Ne,’ s?d de Mann, ’ik füng enen Butt, de s?d, he w??r en verwünschten Prins, da hebb ik em wedder swemmen laten.’ ’Hest du dy denn niks wünschd?’ s?d de Fru. ’Ne,’ s?d de Mann, ’wat schull ik my wünschen?’ ’Ach,’ s?d de Fru, ’dat is doch ?wel, hyr man jümmer in’n Pi?putt to waanen, dat stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em, wy w?hlt ’ne lüttje Hütt hebben, he dait dat gewi?.’ ’Ach,’ s?d de Mann, ’wat schull ich door noch hengaan?’ ’I,’ s?d de Fru, ’du haddst em doch fungen, un hest em wedder swemmen laten, he dait dat gewi?. Ga glyk hen.’ De Mann wull noch nicht recht, wull awerst syn Fru ook nicht to weddern syn un güng hen na der See.
As he door k?hm, w??r de See gan? gr?on un geel un goor nich mee so blank. So güng he staan und s?d
’Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.’
Do k?hm de Butt answemmen un s?d ’na, wat will se denn?’ ’Ach,’ s?d de Mann, ’ik hebb di doch fungen hatt, nu s?d myn Fru, ik hadd my doch wat wünschen schullt. Se mag nich meer in’n Pi?putt wanen, se wull geern ’ne Hütt.’ ’Ga man hen,’ s?d de Butt, ’se hett se all.’
Do güng de Mann hen, un syne Fru seet nich meer in’n Pi? putt, dar stünn awerst ene lüttje Hütt, un syne Fru seet vor de D?hr up ene B?nk. Da n?hm syne Fru em by de Hand un s?d to em ’kumm man herin, süh, nu is dar doch veel beter.’ Do güngen se henin, un in de Hütt was een lüttjen V?rpIatz un ene lüttje herrliche Stuw un Kamer, wo jem eer Beed stünn, un K??k un Spysekamer, allens up dat beste mit Ger?dschop pen, un up dat sch?nnste upgefleyt, Tinntüüg un Mischen, wat sik darin h??rt. Un achter was ook en lüttjen Hof mit H?nern un Aanten, un en lüttjen Goorn mit Gr?nigkeiten un Aaft. ’Süh,’ s?d de Fru, ’is dat nich nett?’ ’Ja,’ s?d de Mann, ’so schall’t blywen, nu w?hl wy recht vergn??gt lewen.’ ’Dat w?hl wy uns bedenken,’ s?d de Fru. Mit des eeten se wat un güngen to Bedd.
So güng dat wol ’n acht oder veertein Dag, do s?d de Fru ’h?r, Mann, de Hütt is ook goor to eng, un de Hof un de Goorn is so kleen: de Butt hadd uns ook wol een gr?tter Huus schenken kunnt. Ich much woll in enem grooten stenern Slott wanen: ga hen tom Butt, he schall uns en Slott schenken.’ ’Ach, Fru,’ s?d de Mann, ’de Hütt is jo god noog, wat w?hl wy in’n Slott wanen.’ ’I wat,’ s?d de Fru, ’ga du man hen, de Butt kann dat jümmer doon.’ ’Ne, Fru,’ s?d de Mann, ’de Butt hett uns eerst de Hütt gewen, ik mag nu nich all wedder kamen, den Butt muchd et v?rdreten.’ ’Ga doch,’ s?d de Fru, ’he kann dat recht good und dait dat geern; ga du man hen.’ Dem Mann w??r syn Hart so swoor, un wull nich; he s?d by sik sülwen ’dat is nich recht,’ he güng awerst doch hen.
As he an de See k?hm, w??r dat Water gan? vigelett un dunkelblau un grau un dick, un goor nich meer so gr??n un geel, doch w??r’t noch still. Do güng he staan un s?d
’Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.’
’Na wat will se denn?’ s?d de Butt. ’Ach,’ s?d de Mann half bedr??ft, ’se will in’n groot stenern Slott wanen.’ ’Ga man hen, se stait v?r der D?hr,’ s?d de Butt.
Da güng de Mann hen un dachd, he wull na Huus gaan, as he awerst daar k?hm, so stünn door ’n grooten stenern Pallast, un syn Fru stünn ewen up de Trepp und wull henin gaan: do n?hm se em by de Hand und s?d ’kumm man herein.’ Mit des güng he mit ehr henin, un in dem Slott w??r ene grote Dehl mit marmelstenern Asters, und dar w?ren so veel Be deenters, de reten de grooten D?ren up, un de Wende w?ren all blank un mit sch?ne Tapeten, un in de Zimmers luter gollne St?hl und Dischen, un krystallen Kroonlüchters hüngen an dem B?hn, un so w??r dat all de Stuwen und Kamers mit Foot deken: un dat i’iten un de allerbeste Wyn stünn up den Dischen, as wenn se breken wullen. Un achter dem Huse w??r ook’n grooten Hof mit Peerd- und Kohstall, un Kutschwagens up dat allerbeste, ook was door en grooten herrlichen Goorn mit de sch?nnsten Blomen un fyne Aaftb?mer, un en Lustholt wol ’ne halwe Myl lang, door w?ren Hirschen un Reh un Hasen drin un allens, wat man sik jümmer wünschen mag. ’Na,’ s?d de Fru, ’is dat nun nich sch?n?’ ’Ach ja,’ s?d de Mann, ’so schallt’t ook blywen, nu w?hl wy ook in das sch?ne Slott wanen un w?hl tofreden syn.’ ’Dat w?hl wy uns bedenken,’ s?d de Fru, ’un w?hlen’t beslapen.’ Mit des güngen se to Bedd.
Den annern Morgen waakd de Fru to eerst up, dat was jüst Dag, un seeg uut jem ehr Bedd dat herrliche Land v?r sik liggen. De Mann reckd sik noch, do st?dd se em mit dem Ell bagen in de Syd und s?d ’Mann, sta up un kyk mal uut dem Fenster. Süh, kunnen wy nich K?nig warden ?wer all düt Land? Ga hen tom Butt, wy w?hlt K?nig syn.’ ’Ach, Fru,’ s?d de Mann, ’wat w?hln wy K?nig syn! ik mag nich K?nig syn.’ ’Na,’ sad de Fru, ’wult du nich K?nig syn, so will ik K?nig syn. Ga hen tom Butt, ik will K?nig syn.’ ’Ach, Fru,’ s?d de Mann, ’wat wullst du K?nig syn? dat mag ik em nich seggen.’ ’Worüm nich?’ s?d de Fru, ’ga stracks hen, ik mutt K?nig syn.’ Do güng de Mann hen un w??r gan? bedr?ft, dat syne Fru K?nig warden wull. ’Dat is nich recht un is nicht recht,’ dachd de Mann. He wull nich hen gaan, güng awerst doch hen.
Un as he an de See k?hm, do w??r de See gan? swartgrau, un dat Water geerd so von ünnen up und stünk ook gan? fuul. Do güng he staan un s?d
’Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.’
’Na wat will se denn?’ s?d de Butt. ’Ach,’ s?d de Mann, ’se will K?nig warden.’ ’Ga man hen, se is’t all,’ s?d de Butt.
Do güng de Mann hen, und as he na dem Pallast k?hm, so w??r dat Slott veel gr?tter worren, mit enem grooten Toorn un herrlyken Zyraat doran: un de Schildwach stünn vor de D?hr, un dar w?ren so v?le Soldaten un Paüken un Trum peten. Un as he in dat Huus k?hm, so w??r allens von purem Marmelsteen mit Gold, un sammtne Deken un groote gollne Quasten. Do güngen de D?ren von dem Saal up, door de gan?e Hofstaat w??r, un syne Fru seet up enem hogen Troon von Gold und Demant, un hadd ene groote gollne Kroon up un den Zepter in der Hand von purem Gold un Edelsteen, un up beyden Syden by ehr stünnen ses Jumpfern in ene Reeg, jüm mer ene enen Kops lüttjer as de annere. Do güng he staan und s?d ’ach, Fru, büst du nu K?nig?’ ’Ja,’ s?d de Fru, ’nu bün ik K?nig.’ Do stünn he und seeg se an, un as he do een Flach so ansehn hadd, s?d he ’ach, Fru, wat lett dat sch??n, wenn du K?nig büst! nu w?hl wy ook niks meer wün schen.’ ’Ne, Mann,’ s?d de Fru un w??r gan? unruhig, ’my waart de Tyd un Wyl al lang, ik kann dat nich meer üthollen. Ga hen tom Butt, K?nig bün ik, nu mutt ik ook Kaiser warden.’ ’Ach, Fru,’ s?d de Mann, ’wat wullst du Kaiser warden?’ ’Mann,’ s?d se, ’ga tom Butt, ik will Kaiser syn.’ ’Adl, Fru,’ s?d de Mann, ’Kaiser kann he nich maken, ik mag dem Butt dat nich seggen; Kaiser is man eenmal im Reich: Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat kann un kann he nich.’ ’Wat,’ s?d de Fru, ’ik bünn K?nig, un du büst man myn Mann, wullt du glyk hengaan? glyk ga hen, kann he K?nig maken, kann he ook Kaiser maken, ik will un will Kaiser syn; glyk ga hen.’ Do mussd he hengaan. Do de Mann awer hengüng, w??r em gan? bang, un as he so güng, dachd he be sik ’düt gait und gait nich good: Kaiser is to uutv?rschaamt, de Butt wart am Ende m?d.’
Mit des k?hm he an de See, do w??r de See noch gan? swart un dick un füng al so von ünnen up to geeren, dat et so Blasen smeet, un et güng so em Keekwind ?wer hen, dat et sik so k?hrd; un de Mann wurr groen. Do güng he staan un s?d
’Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.’
’Na, wat will se denn?’ s?d de Butt. ’Ach Butt,’ s?d he, ’myn Fru will Kaiser warden.’ ’Ga man hen,’ s?d de Butt, ’se is’t all.’
Do güng de Mann hen, un as he door k?hm, so w??r dat gan?e Slott von poleertem Marmelsteen mit albasternen Figuren un gollnen Zyraten. V?r de D?hr marscheerden die Soldaten und se bl?sen Trumpeten und sl?gen Pauken un Trummeln: awerst in dem Huse, da güngen de Baronen un Grawen un Herzogen man so as Bedeenters herüm: do makten se em de D?ren up, de von luter Gold w?ren. Un as he herink?hm, door seet syne Fru up enem Troon, de w??r von een Stück Gold, un w??r wol twe Myl hoog: un hadd ene groote gollne Kroon up, de w??r dre Elen hoog un mit Briljanten un Karfunkelsteen beset-t: in de ene Hand hadde se den Zepter un in de annere Hand den Reichsappel, un up beyden Syden by eer, door stün nen de Trabanten so in twe Regen, jümmer en lüttjer as de annere, von dem allergr?ttesten Rysen, de w??r twe Myl hoog, bet to dem allerlüttjesten Dwaark, de w??r man so groot as min lüttje Finger. Un v?r ehr stünnen so vele Fürsten un Herzogen. Door güng de Mann tüschen staan und s?d ’Fru, büst du nu Kaiser?’ ’Ja,’ s?d se, ’ik bün Kaiser.’ Do güng he staan un beseeg se sik so recht, un as he se so’n Flach ansehen hadd, so s?d he ’ach, Fru, wat lett dat sch??n, wenn du Kaiser büst.’ ’Mann,’ s?d se, ’wat staist du door? ik bün nu Kaiser, nu will ik awerst ook Paabst warden, ga hen tom Butt.’ ’Ach, Fru,’ s?d de Mann, ’watt wulst du man nidl? Paabst kannst du nich warden, Paabst is man eenmal in der Kristenhait, dat kann he doch nich maken.’ ’Mann,’ s?d se, ’ik will Paabst warden, ga glyk hen, ik mutt hüüt noch Paabst warden.’ ’Ne, Fru,’ s?d de Mann, ’dat mag ik em nich seggen, dat gait nich good, dat is to groff, tom Paabst kann de Butt nich maken.’ ’Mann, wat Snack!’ s?d de Fru, ’kann he Kaiser maken, kann he ook Paabst maken. Ga foorts hen, ik bünn Kaiser, un du büst man myn Mann, wult du wol hengaan?’ Do wurr he bang un güng hen, em w??r awerst gan? flau, un zitterd un beewd, un de Knee un de Waden slakkerden em. Un dar streek so’n Wind ?wer dat Land, un de Wolken fl?gen, as dat düster wurr gegen Awend: de Bl?der waiden von den B?mern, und dat Water güng un bruusd, as kaakd dat, un platschd an dat i’iver, un von feern seeg he de Schepen, de sch?ten in der Noot, un dan? den un sprüngen up den Bülgen. Doch w??r de Himmel noch so’n bitten blau in de Midd, awerst an den Syden, door toog dat so recht rood up as en swohr Gewitter. Do güng he recht v?rzufft staan in de Angst un s?d
’Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.’
’Na, wat will se denn?’ s?d de Butt. ’Ach,’ s?d de Mann, ’se will Paabst warden.’ ’Ga man hen, se is’t all,’ s?d de Butt.
Do güng he hen, un as he door k?hm, so w??r dar as en groote Kirch mit luter Pallastens ümgewen. Door dr?ngd he sik dorch dat Volk: inwendig was awer allens mit dausend un dausend Lichtern erleuchtet, un syne Fru w??r in luter Gold gekledet, un seet noch up enem veel h?geren Troon, un hadde dre groote gollne Kronen up, un üm ehr dar w??r so veel von geistlykem Staat, un up beyden Syden by ehr, door stünnen twe Regen Lichter, dat gr?ttste so dick und groot as de allergr?ttste Toorn, bet to dem allerkleensten K?kenlicht; un alle de Kaisers un de K?nigen, de legen v?r ehr up de Kne und kü?den ehr den Tüffel. ’Fru,’ s?d de Mann und seeg se so recht an, ’büst du nun Paabst?’ ’Ja,’ s?d se, ’ik bün Paabst.’ Do güng he staan un seeg se recht an, un dat w??r, as wenn he in de hell Sunn seeg. As he se do en Flach ansehn hadd, so segt he ’ach, Fru, wat lett dat sch??n, wenn du Paabst büst!’ Se seet awerst gan? styf as en Boom, un rüppeld un r?hrd sik nich. Do s?d he ’Fru, nu sy tofreden, nu du Paabst büst, nu kannst du doch niks meer warden.’ ’Dat will ik my bedenken,’ s?d de Fru. Mit des güngen se beyde to Bedd, awerst se w??r nich tofreden, un de Girighait leet se nich slapen, se dachd jümmer, wat se noch warden wull.
De Mann sleep recht good un fast, he hadd den Dag veel lopen, de Fru awerst kunn goor nich inslapen, un smeet sik von en Syd to der annern de gan?e Nacht un dachd man jüm mer, wat se noch wol warden kunn, un kunn sik doch up niks meer besinnen. Mit des wull de Sünn upgan, un as se dat Mar genrood seeg, richt’d se sik ?wer End im Bedd un seeg door henin, un as se uut dem Fenster de Sünn so herup kamen seeg, ’ha,’ dachd se, ’kunn ik nich ook de Sünn un de Maan upgaan laten?’ ’Mann,’ s?d se un st?d em mit dem Ellbagen in de Rib ben, ’waak up, ga hen tom Butt, ik will warden as de lewe Gott.’ De Mann was noch meist in’n Slaap, awerst he v?rschrock sik so, dat he uut dem Bedd füll. He meend, he hadd sik v?r h??rd, un reef sik de Ogen ut un s?d ’ach, Fru, wat s?d’st du?’ ’Mann,’ s?d se, ’wenn ik nich de Sünn un de Maan kan upgaan laten, un mutt dat so ansehn, dat de Sünn un de Maan upgaan, ik kann dat nich uuthollen, un hebb kene geruhige Stünd meer, dat ik se nich sülwst kann upgaan laten.’ Do seeg se em so recht gr?sig an, dat em so’n Schudder ?werleep. ’Glyk ga hen, ik will warden as de lewe Gott.’ ’Ach, Fru,’ s?d de Mann, un füll v?r eer up de Knee, tdat kann de Butt nich. Kaiser un Paabst kann he maken, ik bidd dy, sla in dy un blyf Paabst.’ Do k?hm se in de Booshait, de Hoor fl?gen eher so wild üm den Kopp, do reet se sik dat Lyfken up un geef em eens mit dem Foot un schreed ’ik holl dat nich uut, un holl dat nich l?nger uut, wult du hengaan?’ Do sl??pd he sik de Büxen an un leep wech as unsinnig.
Buten awer güng de Storm, und bruusde, dat he kuum up de F?ten staan kunn: de Huser un de B?mer waiden um, un de Baarge beewden, un de Felsenstücken rullden in de See, un de Himmel w??r gan? pickswart, un dat dunnerd un blitzd, un de See güng in so hoge swarte Bülgen as Kirchent??rn un as Baarge, un de hadden bawen alle ene witte Kroon von Schuum up. So schre he, un kun syn egen Woord nich h?ren,
’Manntje, Manntje, Timpe Te,
Buttje, Buttje in der See,
myne Fru de Ilsebill
will nich so, as ik wol will.’
’Na, wat will se denn?’ s?d de Butt. ’Ach,’ s?d he, ’se will warden as de lewe Gott.’ ’Ga man hen, se sitt all weder in’n Pi?putt.’
Door sitten se noch bet up hüüt un düssen Dag.